Sevgili anneler ve babalar yemedik yedirdik, giymedik giydirdik, biz görmedik onlar görsün biz yaşamadık onlar yaşasın dedik onlar dünyalıklar ile yaşam bulurken ahiret yurduna gözlerini yumdu, yavaş yavaş ölüyorlar hem de bizim ellerimizle… Ölçü kaçtı, sınırlar aşıldı, imtihanımız zorlaştı köşeye sıkıştık hep birlikte! Dernek vakıf cemaat sohbetlerinde hocalık yapan birçok insanın İslam ile tanışmasına/hidayetine vesile olan emektar cefakâr anne babaların çocukları maalesef neredeyse İslam ile ilişiklerini kesmiş isyan etmiş durumda… Bir zamanlar babaların sohbet ortamlarında işledikleri ‘’ Yakıtı insanlar ve taşlardan olan cehennem ateşinden kendinizi ve ailenizi koruyun’’Tahrim 6 tefsir dersleri, annelerin Ahzap 59 ve Nur suresi 31 ayetten hareketle tesettür tefsiri tekrar tekrar işlemiş, yüzlerce insanın İslam ile tanışmasına tesettürüne bürünmesine vesile olmuş insanlara ne oldu?   Çocuklarımız neden İslam’dan soğudu, inançtan koptu? Çocuklarımız neden farklı arayışlara girdi? Neden kendilerini deist ateist ve benzeri kavramlarla tanımlıyorlar ve tüm imkânlara rağmen neden mutsuzlar? Ev içerisinde dahi giyinmeye hayâ ettiğimi kıyafetlerle sokakları dolduran bu çocuklar neden bu hale geldiler? Kızlarımız açılmanın ötesine geçti çıplak geziyor, rahatlıkla erkek arkadaş edinebiliyor, uyuşturucu alkol, sigara gibi birçok kötü alışkanlıklar ediniyor günah bataklığında debeleniyor.   İşin acı tarafı bizler aciz bir şekilde adeta boş vermişçesine gücüm yetemiyor mazeretine sığınıyoruz! Ve garip bir gerekçe peygamberlerinde imtihanıydı, İbrahim (as) babası ile, lut (as) eşi ile ,Nuh(as) oğlu ile imtihan olmuştu! Bu yazı içimizdeki yangının dışa vurumudur, bir kınama ve suçlama niyeti ile yazılmadı. Gelin birlikte bir iç muhasebe yapalım, ismini saydığımız peygamberleri örnek veren bizler, onların verdiği mücadeleyi sonuna kadar verebildik mi/veriyor muyuz? Onlar son ana kadar anlattılar, ölüm,helak gelinceye kadar anlatmaktan vazgeçmediler, durmadılar yorulmadılar. Bizde üzerimize düşen sorumluluğu yerine getirmeli, yakıtı insanlar ve taşlar olan cehennem azabından korunacak bir yaşam tarzı, plan program ile mücadeleye devam etmeliyiz, bize gayret azim sabır düşer, hidayet elbette Allah’ın takdiridir. Tebliğ davet tesettür gündemi ile iyiliği emir kötülükten men etme davet ve tebliğ vazifemize yeniden dönmeli geçmiş yıllara göre daha donanımlı tecrübeli birikim sahibi insanlarız. Yapmamız gereken şey kınamak eleştirmek aşağılamak alaya almak, boş vermek mazeretlere sığınmak değildir. Sözün en güzelini seviyelerine göre, anlayacakları biçimde muhataplarımıza anlatmak ve dua etmektir.