CENNETE KADAR UZANAN SADÂKAT VE VEFALI DOSTLUK 1
لولا المشقه ساد الناس كلهم
الجود يفقر والاقدام قتال
Levlel meşekkatu sêdennêsu küllühümû,/ elcûdu yufkiru vel ikdêmu kettêlün.
Zorluklar bela ve imtihanlar,musibetler ve fedakarlıklar olmasaydı, herkes kolay kolay efendi olurdu baş olurdu,en önde ve zirvede olurdu ama,durum böyle değil, cömertlik ve infak, ihsan ve fedakarlık sebebiyle varlıklı insan fakir kalabilir,bir tehlike anında kendini mukaddesata, dine feda edip öne atılan kişi, şehit olabilir,gazi kalabilir.
Laf ile peynir gemisi yürümez,maddi ve manevi fedakarlık bedel ister.
Va'de vefâ, ahde vefâ ve ahd- i Hasen(güzel söz verme) bedel ister.
Vefâ,sıdk ( doğruluk)ile bazen ayrıldığı halde genelde beraber anılır, şöyleki,her sadık ve doğru ahde ve va'de vefa sahibidir denebilir,ama her sözünde duran ve ahde vefa gösteren sadıktır demek mümkün değildir.
Birisi belki bir maddi çıkarı için verdiği sözü tutabilir,ve va'dettigini yerine getirebilir,buna mukabil sadık bir kişi olmayabilir. Kur'an-ı Kerim'de, O'na salât ve selâm olsun Rasulullah efendimizin sünnetinde ve pratik uygulamalarda vefa örnekleri çoktur.
"Bu kitapta İsmail'i de oku,an o gerçekten sözüne sadıktı elçi -peygamberdi"
Meryem suresi: 54.ayet Hz İsmâil, babası Hz İbrahime beni kurban ettiğin takdirde sabredeceğim diye vaat etmişti,ahde vefâ gösterdiğini yüce Allah bize Kuran'da bildiriyor.
Cabir bin Abdullah anlatıyor : Rasulullah efendimiz bana bahreyn'den ganimet gelirse ben sana şu kadar şu kadar vereceğim buyurmuştu gelecek olan ganimet gecikti ve Rasulullah vefat etti, vefatından sonra Hz Bekir ilan etti ve dedi ki : Rasulullah kime bir şey va'dettiyse, ve kimden borç aldıysa gelsin hakkını vereyim , geldim ve dedim ki : Rasulullah efendimiz Bahreyn'den mal geldiği zaman sana şu kadar şu kadar vereceğim diye bana va'detmisti, Hz. Ebu Bekir bana şu kadar şu kadar verdi ve o verdiği beşyüz çıktı, sonra bana döndü ve dedi ki : İki katını daha al.
Buhari Hadis no ; 2296
Hz Ebu Bekir Efendimiz,Rasulullah efendimize olan bağlılığını,Rasulullah efendimizin de va'de ve ahde vefa'ya olan bağlılığını göstermesi bakımından bu hâdise önemlidir. Ahde vefa Yüce Allah'ın emridir;
"Allah'ın ahdini tam olarak yerine getirin"
En'âm suresi: 152 ayet.
Yüce Allah İnsanlar arasında da ahd-e vefayı emretmiştir,
"Ahde vefa gösterin ; Çünkü ahîd sorumluluk getirir."
İsrâ suresi: 34 ayet.
Yüce Allah sözünde duranları kur'an-ı Kerim'de
övmüştür, muttakilerin vasıflarını sayarken muttakilerin vasıflarından birisi de ahde vefadır şöyle buyuruyor:
"Bunlar anlaşma yaptıklarında sözlerini tutarlar"
Bakara suresi: 177 ayet.
Cennete kadar uzanan, sadâkatı ve vefalı dostluğu ve bununla ilgili birkaç hususu nasibse gelecek bir yazıya bırakarak çok nefis, hârikâ ve nâdide bir vefa örneğini arz ederek şu kısa yazımızı bitirelim.
Huzeyfe bin el yemâni şöyle diyor : Ben Rasulullah Efendimiz ile beraber Bedir cihadına katılacaktım, ama beni şu olay engelledi,Ben ve Ebu Hüseyl( Hasiyl'de olabilir) isimli bir sahabi Bedr'e giderken kureyş kâfirleri bizi yakaladılar ve dediler ki : Siz Muhammed'e mi gideceksiniz ? Dedik ki : Hayır biz Muhammed'e gitmiyoruz sadece Medine'ye gidiyoruz, bizden ahd aldılar söz aldılar mîsak aldılar ve dediler ki : Medine'ye gidin ve Muhammede yardım etmek için(Bedr'e) gitmeyin. Bunun uzerine biz de Rasulullah'a geldik ve olayı olduğu gibi onu anlattık, bütün insanlığa dustûr ve büyük bir vefa örneklerinden birini orada sergiledi ve buyurdu ki : Dönün, Medine'ye dönün onlara (Kureyş kafirlerine) karşı verdiğimiz(verdiğiniz) sözü tutalım, ve onlara karşı savaşmak ve mücadele etmek için Allah'ın yardımını isteyelim.
Muslim Hâdis no: 1787
Ey alemlerin rabbi olan Yüce Allah! Bizleri ve bütün müminleri sana, dinine, kitabına, peygamberine, aralarında ve bütün insanlara karşı vefalı olmayı nasib eyle.Âmîn.